Возевме со саати.
Бескрајни патишта на кои пораснав. Молчевме.
Песнава почна да
свири. Ме праша. Како се вика. Реков, не знам. Знаеше многу добро како се вика
песната. Ама сепак ме праша. Повторно. Како се вика. Кажи ми.
St. Germain…нешто.
Ех нешто, знаеш
точно како се вика.
Добро деее и ти
знаеш.
Сакам ти да ми
кажеш, што пее дечково?
I wore
black on St. Germain des Pres. Така нешто... изговорив мрзеливо со силен македонски акцент.
Ама изговори ми
го убаво, на француски. Тешко ли ти е?
Тешко ми беше.
Тогаш. И секогаш. А ти толку сакаше да ме слушнеш како зборувам француски. Ти
ме научи на почеток да зборам француски и толку многу го сакаше јазикот што
потоа секој пат ме тормозеше со прашања чиишто одговори многу добро ги
познаваше. Ама сакаше да ме чуеш мене. Се гордееше со мојот француски. А мене
толку многу ме мрзеше. Сакав само да ја слушам песната и ништо повеќе. А ти ме
научи, и јас така ти возвраќав. Со мрзеливост.
Je cherche,
tu cherches, il/elle cherche, nous cherchons, vous cherchez, ils cherchent.
Првиот француски
глагол кој го научив благодарение на тебе. А тогаш, не ме мрзеше да го
повторувам и десет пати.
Сега ја слушам
повторно песнава. И зборувам француски секој ден. На глас. Убаво, да ме чујат и
да ме разберат. Ми недостига Париз. Секогаш кога одам таму седнувам на St. Germain des Pres, песнава ми свири во глава а јас нарачувам
вино и замижувам. Мислам на тебе и на тие мрзливи моменти кога не сакав да ти
зборувам француски. А ти толку беше горд на мене. А јас ти го уништував секој
атом среќа која ја чуствуваше кога и да ме зачуеше дека зборувам француски.
Еднаш ми рече.
Сон ми е да одам во Париз. Ама заедно да одиме. Ќе ја земеме и мајка ти и ќе
шетаме. Низ St. Germain
des Pres.
Јас отидов толку
пати. Но со тебе никогаш. И секогаш колку и да ме болат нозете од чекорење,
колку и да е преголем градот за мене, наоѓам време да поминам низ тој славен
булевар. За да го живеам твојот сон. За да оживеам дел од тебе...во мене. Со
мене.
Знаеш што? Лажам.
Ми недостигаш ТИ! Не ми недостига Париз. Не ми недостига ни она глупаво клише
кое го правам кога сум таму. Побогу секој турист завршува на St. Germain des Pres.
Сега не ме мрзи
да зборувам француски. Но ти повеќе не ме слушаш. А толку би сакала да ти
кажам.
Со убав француски
акцент, на глас, за да ме чуеш.
St. Germain
des Pres. Ме слушаш? St. Germain des Pres….
